روایت عاشورایی کربلای پنج و شکار تانک ها در دوعیجی

شورآفرینی گردان صاحب الزمان(عج) لشکر ویژه 25 کربلا در عملیات کربلای پنج

«امروز ، جمعه نوزدهم دیماه است. ما تشنه و گرسنه در محاصره دشمن هستیم . . .»، «پدر و مادر عزیزم ! اینجا کربلاست و ما . . .»،«همسرم ! شاید یک روز جنازه ام را برایتان بیاورند. بدانید که ما در وادی غربت، از اسلام و قرآن و فرمان پسرفاطمه(س) خمینی عزیز، مردانه دفاع کردیم . . .».

عملیات کربلای پنج به نوعی صحرای کربلای سربازان امام(ره) بود و تا سال ها بعد از جنگ رزمندگان معیار مردانگی، ایستادگی و ولایتمداری را از نقش آفرینی افراد در این عملیات بزرگ می سنجیدند، عملیاتی که با تلخی و شیرینی های زیادی همراه بود و عزیزترین یاران امام(ره) در این عملیات آسمانی شدند. رمز این عملیات یازهرا(س) بود که اکثر شهدا از ناحیه بازو، پهلو و صورت مانند مادرشان حضرت فاطمه زهرا(س) جراحت دیده بودند. خاطرات زیبای زیر از عملیات کربلای پنج به نقل از رزمنده دلاور گردان صاحب الزمان(عج) لشکر ویژه 25 کربلا جناب حجت الاسلام عبدالصمد زراعتی، تقدیم مخاطبان عزیز می شود.

ادامه مطلب...

سید سوت زنی که ممنوع الصدا شد

یک شب برای عملیات به نخلستان‌ها رفتیم. قبل از آن با بچه‌ها هماهنگ کرده بودم که با سوت بلبل، شما را هدایت می‌کنم. به هدف که نزدیک شدیم، بلبل شروع کرد به خواندن و از این طریق بچه‌ها را هدایت کردم و به هدف مورد نظر رسیدیم.

از معابد هندوستان تا جانبازی در راه روحالله

باخبر شدیم یکی از جانبازان بزرگوار دفاع مقدس، اهل هندوستان هستند که تابعیت ایرانی گرفته اند. "محمد حیدری"یا همان  "امریک سنچ” جانباز 50 درصدی است که ماجرای ورودش به ایران، مسلمان شدن، ازدواج، حضور در جنگ تحمیلی و جانباز شدن خود را در لابه لای سئوالات ما پاسخ گفت.


اهل کدام ایالت هندوستان هستید و چطور از ایران و رفسنجان سردر آوردید؟

2سال پیش از پیروزی انقلابی اسلامی ایران، به اتفاق چند تن از دوستان تصمیم گرفتیم تعطیلات دانشگاهی را به سفر خارج از هند برویم.

برای سفر کشور آلمان را انتخاب کردیم. به آلمان رفتیم. در آن جا من مریض شدم و پزشکان آلمان به من گفتند که آب و هوای این جا مناسب حال شما نیست و بهتر است آلمان را ترک کنید.
دوستانم ماندند و من به هلند رفتم. چند روزی در هلند بودم، دیدم که مخارجم زیاد شده و حالم نیز بهتر است، به لبنان رفتم.

گفتید آن زمان دانشجو بودید ، مخارج سفر تفریحی خارج از کشور را از کجا تامین می کردید؟ رشته تحصیلی شما چه بود؟

پدرم کشاورز بود و وضع مالی ما بد نبود. من در رشته مهندسی تکنیکال(فنی) درس می خواندم.

دین و آئین شما چه بود؟

دین من هندو بود.

چند روز لبنان بوید؟ در لبنان چه کار کردید؟

22 روز در لبنان بودم. می رفتم جاهای دیدنی این کشور را می دیدم. دیگر می خواستم به هند برگردم، رفتم بلیط بگیرم گفتند پرواز به هند نداریم. پیشنهاد دادند که به ترکیه بروم و از آن جا با پرواز به هند برگردم.

به ترکیه رفتم ولی آن قدر پول نداشتم که از آن جا بلیط بگیرم و به هند بروم. به سفارت هند در ترکیه رفتم و از آن ها خواستم که مقداری پول به عنوان قرض به من بدهند تا به هند بروم و برایشان بفرستم.آنها قبول نکردند. هر چند که وظیفه داشتند به من کمک کنند.

سه روز در ترکیه بودم. یادم آمد که یکی از دوستانمان در ایران تاجر است. تصمیم گرفتم به ایران بیایم.

به ایران آمدم و به سراغ دوستمان رفتم. مرا که دید با تعجب پرسید این جا چه می کنی؟ گفتم: گیر افتادم و پول ندارم به هند برگردم. مرا نزد خود برد. در همین حین یک پسته کار رفسنجانی به نام آقای بهشتی نزد دوست تاجر ما آمد. دوست ما به آقای بهشتی گفت: کارگر نمی خواهی؟
آقای بهشتی از من پرسید چه کار بلدی ؟ گفتم: تراشکاری.

مگر شما فارسی می توانستید صحبت کنید؟
نه، دوستم ترجمه می کرد.
آقای بهشتی کارگاه پسته پوست کنی و بسته بندی داشت. قرار شد یک ماه نزد او کار کنم و سه هزار تومان دستمزد بگیرم و به هندوستان برگردم.

یعنی شما با آقای بهشتی عازم رفسنجان شُدید؟
بله. با ایشان به رفسنجان آمدم. البته از این که زبان فارسی بلد نبودم خیلی سخت می گذشت. اما ماندم و در اتاقکی که کارگاه آقای بهشتی بود، زندگی می کردم. شب و روز در آن محیط بودم. چون فارسی بلد نبودم کمتر بیرون می رفتم.

یک روز که حوصله ام سر رفته بود، سراغ کتابخانه را گرفتم. پیش خود گفتم: شاید کتابی مناسب پیدا کنم و از تنهایی بیرون بیایم.

آدرس گرفتم و به کتابخانه شهر رفتم.آقایی به نام دانشور مسئول کتابخانه بود. اجازه داد هر کتابی را که دوست دارم، بردارم و مطالعه کنم. هر چه جستجو کردم دیدم هیچ کتابی به درد من نمی خورد و برایم قابل استفاده نیست.

در اوج ناامیدی به کتابی برخورد کردم که به زبان انگلیسی نوشته شده بود و پیرامون زندگی پیامبر اسلام بود. آن را امانت گرفتم و با خودم بردم.

کتاب را که مطالعه کردم، متوجه شدم آن چه پیش از آن در مورد اسلام شنیده بودم با آن چه که مطالعه کردم، زمین تا آسمان تفاوت دارذد. ده روز روی مباحث موجود در کتاب فکر کردم. زندگی پیامبر اسلام برایم جاذبه های فراوانی داشت. نهایتاً تصمیم گرفتم مسلمان شوم. به آقای بهشتی گفتم می خواهم مسلمان شوم.

گفت: از خانواده ات نمی ترسی؟ گفتم: نه.


شهادتین را نزد چه کسی بر زبان آوردی؟

به اتفاق آقای بهشتی رفتیم نزد شیخ عباس پورمحمدی(از روحانیون شهر). ساعت 9 شب بود که من با جاری کردن " ذکر اشهدان لااله الا الله، اشهدان محمد رسول الله"مسلمان شدم.


نام محمد حیدری را چه کسی برایت انتخاب کرد؟

حاج آقا انصاری مسئول وقت بنیاد شهید این نام را برایم انتخاب کرد. همان شبی که مسلمان شدم این نام را برایم انتخاب کردند.

آیا خانواده ات از این موضوع اطلاع پیدا کردند؟ عکس العمل آن ها چه بود؟
آقای بهشتی به آن تاجر هندی که دوست ما بود، زنگ زد و گفت: که من مسلمان شده ام. او هم به پدرم خبر داده بود. وقتی شنیدم که این ها فهمیده اند، ناراحت شدم از برخورد پدرم می ترسیدم.

به پدرم زنگ زدم که ببینم چه عکس العملی نشان می دهد. پدرم گفت: من غیر از دین خودمان هندو، دین دیگری نمی شناسم. گفت: اگر به دین خودت برنگردی دیگر با تو کاری نداریم، در واقع مرا طرد کرد.

گاهی به مادرم زنگ می زدم که ببینم اوضاع چگونه است؟ می گفت: پدرت اصلاً نمی تواند قبول کند تو مسلمان شده ای.

دوران اوج انقلاب اسلامی در ایران بود. من هم با کارگران دیگر و دوستانی که پیدا کرده بودم به راهپیمایی می رفتم.

یکی از کارگران که با هم دوست شده بودیم، مرا به خانه ی پدری اش برد و گفت: ما این جا اتاق زیاد داریم بیا این جا زندگی کن.به اتفاق ایشان به خانه ی پدری اش رفتیم و در یک اتاق ساکن شدم. مادر دوستم اجازه نمی داد من آشپزی کنم و برایم غذا می آورد.
ادامه مطلب...