نورعلی شوشتری در سال 1327 در روستای ینگجه بخش سرولایت نیشابور چشم بر جهان گشود. او در زمان جنگ ایران و عراق در جبهه? خوزستان بود و از خاک میهن دفاع می کرد. فرماندهی لشکر 5 قرارگاه نجف، قرارگاه حمزه و جانشینی فرمانده نیروی زمینی سپاه بخشی از مسئولیتهای این سردار سرتیپ بود. وی از یکم فروردین سال 1388 با حفظ سمت، فرماندهی قرارگاه قدس زاهدان را برعهده گرفت و سعی داشت با تلاش فرهنگی و عمرانی به پیشرفت و همبستگی در استان سیستان و بلوچستان بپردازد. او به کار فرهنگی و سازندگی اعتقاد داشت و برای این منطقه راه حل نظامی قائل نبود. حضور وی در کارهای فرهنگی باعث نزدیکی و همدلی عشایر و مردم بلوچستان با او شده بود به طوریکه تمام افرادی که از اوایل انقلاب با یکدیگر درگیر بودند و مشکلات داشتند و حتی قصد انتقام گیری از یکدیگر را در سر می پروراندند را دور هم جمع و نصیحت کرد و از آنها نسبت به یکدیگر رضایت گرفت و آنها اختلافات خود را کنار گذاشتند و دوستی‌های جدید شکل گرفت. وی در صبح یکشنبه 26 مهر 1388 در همایش وحدت اقوام و مذاهب سیستان و بلوچستان که با شرکت عشایر بلوچ در منطقه? پیشین جریان داشت در انفجاری انتحاری به همراه برخی از فرماندهان سپاه و عشایر بلوچستان کشته شد. عامل انتحاری انفجار عبدالواحد محمدزاده از اعضای جنبش مقاومت ملی ایران بود. در زیر قسمتی از وصیت نامه ایشان را آورده ایم که بسیار زیباست :
قسمتی از وصیت نامه سردار شهید نورعلی شوشتری
دیروز ازهرچه بود گذشتیم
امروزازهر چه بودیم گذشتیم
آنجا پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز
دیروزدنبال گمنامی بودیم و امروز مواظبیم ناممان گم نشود
جبهه بوی ایمان می داد و اینجا ایمانمان بومی دهد
آنجا بر درب اتاقمان می نوشتیم : یا حسین فرماندهی از آن توست
الان می نویسیم بدون هماهنگی وارد نشوید
الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم
بصیرمان کن تا ازمسیر برنگردیم
آزادمان کن تا اسیرنگردیم